Home sweet home

Inmiddels ben ik al weer een ruime week thuis! De terugreis viel helaas een beetje tegen, mijn vliegtuig had 5 uur vertraging waardoor ik 10 uur in Kenia moest wachten. Gelukkig kwam ik 2 Nederlandse mannen tegen, we gingen naar een lounge met gratis WiFI en je kon onbeperkt kon eten en drinken, dus de tijd ging nog redelijk snel. Verder heb ik een goede reis gehad en stonden Geert en mijn ouders me op te wachten op Schiphol. Het is fijn om weer thuis te zijn en om alle verhalen te kunnen vertellen en de foto's te laten zijn. Ook heerlijk om je geen zorgen meer te maken over of de stroom wel doet en of de douche wel warm is haha!

Inmiddels is het ook bekend waar mijn gift heen gaat, van mijn gift wordt een nieuwe fornuis gekocht en muskietennetten voor de kinderen. Dit had het project hard nodig! Dan kunnen ze weer veel Nsima koken en zijn ze goed beschermd tegen de (malaria)muggen. Iedereen die mij gesponsord heeft, hartelijk bedankt!

Ik heb echt een geweldige tijd gehad: een hele nieuwe cultuur leren kennen, mooie banden opgebouwd met de kinderen, meiden en verzorgers bij het project, mooie Afrikaanse diensten gehad, een hele mooie safari en het weekend Lake Malawi. Bedankt voor jullie steun en dat jullie me hebben gevolgd!

Liefs Noah

Goodbye, goodbye!

Morgen is het zover, dan vlieg ik alweer terug naar Nederland! Wat heb ik een ontzettend mooie en bijzondere tijd gehad hier. Ik zal nog wat vertellen over de laatste week.

Afgelopen vrijdag was het afscheid op het project. Omdat een groot deel van de kinderen maandag op holiday ging naar hun biologische ouders (indien dit verantwoord is), hebben Asmara en ik ervoor gekozen om het afscheid vrijdag te doen met alle kinderen. Eerst nog allerlei spellen gedaan met de kinderen en een potje gevoetbald, zo begonnen we een aantal weken geleden ook. Daarna was het echte afscheid, het was een mooi afscheid. De kinderen zongen liedjes voor ons, we hebben samen gebeden en elkaar bedankt voor de mooie tijd. Van het project kregen we een chichenga, dat is een soort wikkelrok. Een mooi aandenken! Daarnaast hebben wij de kinderen ook spullen gegeven, ik heb onder andere pennen, (kleur)potloden, kleurplaten en een kinderbijbel gegeven.

Daarnaast hebben we uiteraard ook foto’s gemaakt en een groepsfoto. Dit weekend hebben we een aantal foto’s laten afdrukken in de stad en deze hebben we maandag opgehangen op het project. Zodat de kinderen een aandenken aan ons hebben.

Afgelopen zondag ben ik samen met een andere vrijwilliger naar een internationale kerk geweest. De Bible Fellowship Church. Het was een mooie dienst met liedjes van Hillsong en een mooie preek van een enthousiaste Afrikaanse spreker!

En gister was dan echt mijn allerlaatste dagje op het project.. Ik heb onder andere auntie Alice geholpen met nsima maken, wat is dat zwaar zeg! Je hebt eerst een pan met kokend water en je gooit er steeds meer meel bij, nou ik had na het roeren spierpijn! Maar ik had wel voor het eerst m’n hele bord leeggegeten, toch een knappe prestatie op de laatste dag. Daarna was het tijd om te gaan. Aangezien de meeste kinderen er niet meer waren, was het afscheid niet zo erg, maar toch gek. Ik heb een erg mooie en bijzondere tijd gehad.

We gaan elke dinsdag uit eten met de vrijwilligers en aangezien het gister mijn laatste keer was, mocht ik kiezen! Ik had zin in een lekker stuk vlees, dus koos ik voor een Amerikaans restaurant. Het was erg gezellig en lekker! Ik ga de etentjes en gezelligheid met de vrijwilligers wel missen.

Vandaag ben ik samen met de coördinator naar een ander project gegaan van Children of the Nations. Naar the feeding program. Dit is een project, in een dorpje, waar een paar honderd kinderen uit de buurt eten krijgen. Deze kinderen kunnen thuis niet genoeg eten krijgen. Daarnaast is er ook een kleuterschooltje en naaiatelier waar een aantal vrouwen uit de buurt werken. Ik heb nog nooit zo vaak het woord azungu (betekent blanke in de lokale taal) op één dag gehoord, voelde me lekker bekeken. Maar ondanks dat was het erg leuk om het project te zien en uiteraard heb ik wat laten maken in het naaiatelier, 2 rokken.

En dan is het morgen zover. De 5 weken zijn voorbij gevlogen en wat ik heb ik een ontzettend mooie tijd gehad! Ik ben enorm dankbaar voor alles wat ik heb mogen doen en zien. En ik heb erg genoten en veel geleerd. Ik kijk met één grote glimlach terug op deze reis, maar ik heb ook weer zin om Geert, mijn familie en vrienden weer te zien.

Mwaswera bwanji!

We zijn alweer een week verder! Weer leuke dagen op het project gehad en een gave weekendtrip gemaakt naar Lake Malawi.

De kinderen hebben inmiddels allemaal vakantie en zijn dus de hele dag thuis. We (Asmara en ik) doen allerlei leuke activiteiten: watergevecht, touwtjespringen en trefbal. Daarnaast had ik donderdag vouwpapier meegenomen, dit vonden de kinderen erg leuk! Er werd van alles gemaakt: honden, katten, bootjes en doosjes. Daarnaast hebben we ook nog goed op het handen wassen gelet en herhaald. De kinderbijbel vinden ze nog steeds interessant en het is leuk om te merken dat ze zelf ook veel kennis over de bijbel verhalen hebben. Tijdens het spelen proberen we de kinderen aan te leren dat het om het plezier gaat en niet om het winnen en we leren ze om samen te spelen. Dit is namelijk nog wel eens een lastig puntje.. Gelukkig gaat dat steeds beter! Het zingen en bijbel lezen met Tapia, het gehandicapte meisje, blijft genieten. Het is zo mooi om te zien hoe ze straalt en geniet van de aandacht.

Het contact met de meiden van het meisjeshuis wordt steeds beter. We hebben het over de verschillen tussen Malawi en Nederland en over wat we thuis doen. De meiden zijn eigenlijk altijd druk met de haren, ze dragen hier bijna allemaal extensions en dat moet natuurlijk regelmatig opnieuw ingevlochten worden. We hebben laatst geholpen met het eruit halen van de extensions, hier doen ze ongeveer een hele dag over.

Afgelopen woensdag heb ik samen met Asmara geholpen bij een sportdag van Children of the Nations. Children of the Nations is de stichting ‘boven’ ons project. De sportdag was in het Bingu National Stadium. Dit is echt een enorm stadion met plaats voor 41.000 toeschouwers! Het stadion was erg mooi, maar wel apart om te zien hoe luxe zo’n stadion is in vergelijking van de rest van het land. In totaal waren er een stuk of 200 kinderen waarvan 10 van ons project. Toen we aankwamen waren alle kinderen aan het dansen als warming-up. Van het ritme van de Afrikanen kan ik nog veel leren! Daarna werden de kinderen in groepjes verdeeld en was er een soort zes kamp met verschillende onderdelen. Waaronder onder andere: zaklopen, sprinten, touwtrekken en frisbeeën. Ik mocht helpen bij zaklopen, lekker Nederlands! De kinderen waren erg enthousiast en fanatiek. Na de spelletjes was het tijd voor een uitgebreide pauze met een snack en daarna was het tijd voor een potje voetbal, volleybal en korfbal. Ik heb zelf meegedaan met volleybal, sportief hè! De sportdag werd afgesloten met een grote voetbalwedstrijd en daarna was het tijd om weer naar huis te gaan. Onze fietstaxi’s stonden al trouw bij de poort op ons te wachten.

Woensdagavond hadden we een chichewa les (lokale taal). Taal is niet mijn beste vak, dus veel heb ik er niet van onthouden maar het is fijn dat ik mensen nu in ieder geval kan begroeten in hun eigen taal. ’s Ochtends zeg je: mwazuka bwanji en ’s middags en ’s avonds: mwaswera bwanji (vandaar de titel). Verder houd ik het toch vooral op Engels haha!

Afgelopen weekend ben ik samen met twee andere vrijwilligers naar Lake Malawi geweest. We vertrokken vrijdagochtend en kwamen zondagavond terug. Het was echt prachtig! Vrijdag hebben we heerlijk in de zon gezeten met een cocktailtje en in het lake gezwommen. Zaterdag gingen we een boot trip maken. Halverwege gingen we ergens snorkelen, het was zo mooi! Visjes in allerlei kleuren: blauw, geel, oranje, paars, zwart enzovoort. Zo van genoten! Daarna gingen we naar een eilandje waar door een paar Afrikaanse mannen een heerlijke lunch voor ons bereid werd. Vis, rijst en groenten. Daarna lekker in de zon gelegen en toen was het tijd om terug te gaan. Gelukkig konden we toen we terug waren nog uitgebreid door zonnen en zwemmen. Zondagochtend ook weer lekker in de zon gelegen en gezwommen. Na de lunch was het tijd om naar huis te gaan. Taxichauffeur Rashid had haast, we reden met 100 km/h door de bergen naar huis en deden er een uur minder over dan de terugweg haha! Het was echt een geweldig, gezellig en ontspannend weekend!

Ondertussen ben ik al gewend aan koud douchen en een hoofdlampje dragen. De stroom valt er de laatste tijd regelmatig uit en dat betekent een koude douche en geen licht. Daarnaast moeten we dan ook koken op 1 gasstel. Gelukkig is het meestal met een paar uur weer over en geniet ik nu dubbel zo hard van een warme douche!

Half way!

Vandaag ben ik precies op de helft! Inmiddels helemaal ingeburgerd op het project en weer leuke dingen meegemaakt. Ten eerste blijft het minibusje een ding.. Onze chauffeur werd laatst gearresteerd omdat er te veel mensen inzaten, minstens 4 mensen per bankje. We waren nog niet eens halverwege, gelukkig kregen we ons geld terug en konden we een ander busje pakken. Daarnaast blijven ze het proberen om ons teveel te laten betalen, maar daar trappen we nog steeds niet in.

Zaterdag had ik een heerlijk dagje vrij! Ik ben samen met Mandy, een andere vrijwilliger, naar de souvenirmarkt geweest. Nou, nadat je daar bent geweest is energie helemaal op! Iedereen komt op je af en wil dat je naar z’n spullen kijkt. En als ze zien dat je bij een kraampje naar een schilderij kijkt, komen er gelijk tien mannen op je af die heel graag willen dat je ook naar hun schilderijen kijkt. Eén man sloot me in bij z’n kraampje, ik had interesse in z’n schaaltjes, maar ik had al snel door dat het te duur was. Natuurlijk liet die me niet zomaar gaan.. Nadat ik duidelijk zei dat ik weg wilde, kon ik gelukkig langs hem heen glippen. Daarnaast willen ze je natuurlijk ook veel te veel laten betalen, flink onderhandelen dus! Uiteindelijk heb ik wel een paar leuke souvenirtjes gekocht en was het een leuke middag.

Zondag gingen we naar de kerk waar het project ook heen gaat. We moesten er volgens de huisvader van het project om 8:30 zijn, dus wij waren er netjes om 8:30. Maar het ging natuurlijk op z’n Afrikaans en de huisvader zelf was er pas om 8:58 haha! Het was een erg mooie dienst. Er waren steeds koren die liedjes gingen zingen en wat kunnen ze toch prachtig zingen! Uiteraard moesten wij als gasten naar voren komen. We werden hartelijk welkom geheten en we moesten mwazuka bwanji (goedemorgen) tegen de gemeente zeggen. Daarna gingen ze met de hele gemeente een lied voor ons zingen, erg mooi! Daarnaast vertelden ze ons dat als we deze week gingen oefenen, we volgende week ook als koor mochten zingen. Nou daar moeten we nog maar even over nadenken! Ondanks dat de dienst meer dan 3 uur duurde heb ik er erg van genoten.

Na de kerk gingen we naar town, op naar de stoffenmarkt! Je kan hier stof kopen en vervolgens kunnen ze precies maken wat jij wil. Ik heb een dekbed, een rok en een portemonnee laten maken, echt knap dat ze dat binnen een paar uurtjes kunnen! Daarna gingen we met de tuk tuk naar huis en thuis gingen we lekker zelf pizza maken.

Wat me het meest opvalt hier is hoe vriendelijk iedereen hier is! Iedereen vraagt hoe het met je gaat en staat open voor een praatje. Ze zijn allemaal erg nieuwsgierig waar je vandaan komt en wat je hier doet. Dat wordt nog afwennen in Nederland, om niet zomaar tegen elke vreemde een gesprek te beginnen.

Daarnaast heb ik de afgelopen week ook weer op het project gewerkt. Donderdag hebben we de kleuters een lesje tellen gegeven en vrijdag was al de laatste schooldag van de (kleuter)school! Ze zongen een liedje voor ons, ‘goodbye, goodbye, but not forever’ en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Jammer dat we ze eigenlijk maar weinig hebben gezien, maar ondanks dat hebben we erg genoten van de klasjes!

Maar de laatste schooldag heeft natuurlijk ook een voordeel! Een deel van de kinderen is nu namelijk de hele dag thuis. Nu hebben we veel tijd om dingen met ze te doen. Ik lees met ze uit de kinderbijbel, we doen spelletjes en vandaag hebben we een hygiëneles gegeven! De kinderbijbel vinden ze allemaal erg interessant, vooral de plaatjes natuurlijk. Daarnaast was de hygiëneles ook echt geslaagd. We gingen de kinderen leren wanneer en hoe ze hun handen moeten wassen. Daarna hebben we geoefend. Het was vooral leuk om te zien hoe snel de kinderen het oppakten, toen het tijd was om te eten gingen ze allemaal fanatiek hun handen wassen! We hebben daarnaast blaadjes opgehangen in de keuken en badkamers, waarop kort met plaatjes staat uitgelegd wanneer en hoe je moet handen wassen. Hopen dat ze het blijven doen! Bij het meisjeshuis is het ook gezellig. We doen kaartspelletjes met ze of ze leren ons hoe je kleren met je hand wast. En we kletsen natuurlijk!

Als laatste is de taal ook altijd nog een leuk ding. Natuurlijk hebben wij ons accent, maar die hebben ze hier ook. Ze draaien namelijk de l en de r om. Dit is vooral erg verwarrend als het gaat om play. Ze zeggen dan namelijk pray. De eerste dagen dacht ik steeds dat de kinderen wouden bidden, maar ze wouden spelen haha! En natuurlijk is mijn Engels ook niet perfect en heb ik ook zo mijn uitspraken. Zo zei ik laatst: ‘Can you pas on my phone?’ en terwijl ik mijn kleren aan het wassen was (jaja met de hand) zei ik: ‘I have grandma hands.’

Op safari en aan het werk!

Inmiddels zijn we al weer een week verder! Afgelopen weekend ben ik samen met twee andere vrijwilligers op safari geweest naar South Luangwa in Zambia! Ik heb enorm genoten, het was zo mooi. Het waren echt een paar daagjes vakantie. We gingen vrijdag en zaterdag ochtend en vrijdag en zaterdag avond op game drive, dat houdt in dat we 4 uur lang gingen rondrijden in het National park. Het was zo gaaf! We zagen leeuwen, olifanten, giraffen en nog veel meer dieren. Sommige van nog geen 5 meter afstand! ’s Avonds zagen we hyena’s en een luipaard. Tussen de game drives door lagen we lekker in het zwembad. Rond het zwembad speelden allerlei aapjes en vanuit het zwembad had je uitzicht op een rivier met nijlpaarden, echt perfect! Zodra het donker was, moest er een bewaker meelopen naar het toilet, omdat de nijlpaarden ’s nachts tussen de tenten door liepen. Ik werd er zelfs ’s nachts nog een keer wakker van. Uiteindelijk kwamen we zondagmiddag vol nieuwe ervaringen en foto’s weer thuis.

Daarnaast ben ik deze week ook volop aan het werk bij mijn project. Ik zal even vertellen hoe m’n gemiddelde werkdag er uitziet. Om half 8 vertrek ik samen met Asmara, de andere vrijwilliger, van huis. We pakken dan 2 minibusjes om op het project te komen, dit duurt ongeveer een uur. We helpen eerst bij de kleuterschool. Als we aankomen schreeuwen de kinderen: ‘Auntie, auntie, auntie!!’ en komen ze allemaal op ons afrennen om ons te knuffelen, echt lief! Er zijn twee klasjes, de ene met kinderen van 2-4 jaar en de andere met kinderen van 5-6 jaar. We gaan eerst een uur naar de ene klas en vervolgens een uur naar de andere klas. We helpen waar de juf ons nodig heeft. De ene juf heeft gewoon haar kind van een halfjaar oud mee naar school, die geeft ze tussendoor borstvoeding en verzorgt ze. Kun je je bij ons niet voorstellen! Daarnaast hebben we vandaag ook voor het eerst les gegeven! We hebben de kinderen namen van dieren in het Engels geleerd. De kinderen waren erg enthousiast en uiteindelijk deden we nog een spelletje waarbij we kaartjes met dieren in de speeltuin hebben gehangen, we riepen bijvoorbeeld dog en dan moesten ze naar de hond rennen. Heerlijk om het enthousiasme van de kinderen te zien!

Daarna gaan we een rondje lopen met het gehandicapte meisje op het project. Zij kan niet veel naast lachen, zitten en kijken. Je ziet echt dat ze ervan geniet dat we haar aandacht geven. We gingen vandaag ook liedjes voor haar zingen en haar voorlezen, ze straalde helemaal! Vervolgens gaan we naar het meisjeshuis, hier kletsen we met de meiden en helpen ze eventueel met huiswerk. Dan is het tijd voor lunch! Dit doen we soms bij het meidenhuis en soms bij het kindertehuis. Ze lunchen hier altijd Nsima, dit is soort meel gemaakt van witte maïs aangemengd met water. Dit moet je dan kneden in je hand en dan een beetje groente erbij en smullen maar! Klinkt misschien vies, maar heeft eigenlijk niet zoveel smaak.

Na lunchtijd zijn alle kinderen weer terug van school dus kunnen we dingen met ze doen! We doen vooral sport en spel. Soms leren zij ons spelletjes en soms leren wij hun dingen. Het is erg leuk om de kinderen beter te leren kennen en de kinderen zijn lekker enthousiast en fanatiek! 

Rond half 4 is het tijd om naar huis te gaan, aangezien we voor het donker thuis moeten zijn (het is hier om 6 uur al donker). We nemen dan weer 2 busjes. In de busjes willen ze ons altijd teveel laten betalen, maar daar gaan wij natuurlijk niet mee akkoord. Vandaag zijn we wel in het verkeerde busje gestapt. We moeten naar corner 47 en de man van het busje zei dat hij daarheen ging. Zei hij na 5 minuten ineens jullie moeten er hier uit, had hij ons gewoon voorgelogen! We hadden geen idee waar we waren, dus toen zijn we maar weer teruggegaan naar het vorige punt en toen toch het goede busje genomen. Na een werkdag gaan we koken en eten. Daarna is de avond meestal leeg, dus kunnen we lekker chillen, lessen voorbereiden of blogs schrijven :P.

Hiken, fietstaxi's & aunties

Afgelopen weekend ging ik samen met de andere vrijwilligers op weekendtrip naar Zomba! Om 6:15 zaten we netjes klaar voor taxi Rashid om te vertrekken naar Zomba (sorry kwartiertje te laat, begin al goed te wennen aan Afrika). Maar ivm wat omstandigheden kwam de taxi pas rond 8 uur en werden we door iemand anders gebracht. Onderweg was er veel te zien, we kwamen langs dorpjes en het was erg druk op de weg. Zodra je ook maar wat zachter reed kwamen er allerlei mensen naar je auto gerend om dingen te verkopen. Uiteindelijk na een rit van 5 uur kwamen we aan in Zomba. Samen met een gids gingen we een berg op om te hiken. Na een dikke 2 uur, bereikten we het eindpunt, met een prachtig uitzicht! Daarna was het tijd om weer naar beneden te gaan, door de vertraging van die ochtend moesten we ons een beetje haasten om nog op tijd beneden te komen, aangezien het hier om 6 uur al donker is. Maar we hebben het voor het donker gered! Moe maar voldaan stapten we weer in onze taxi op zoek naar ons hostel. Dit hostel was erg leuk, met meerdere Nederlanders! We hadden veel trek en waren erg moe, dus we gingen eten en naar bed.

De volgende ochtend gingen we weer terug naar huis. Er was weer veel te zien. Onze taxichauffeur, James werd onderweg twee keer aangehouden door de politie, twee keer een boete vanwege te hoge snelheid. Bij een dorpje besloot James wat groenten te kopen. Toen hij de auto uit ging, werd hij echt bestormd met groenten, zo apart om te zien. De auto werd volgeladen en we gingen weer verder. Het was een leuke trip, leuke manier om de andere meiden beter te leren kennen!

Maandag stond de citytour voor mij op de planning! Tijdens de citytour word je wegwijs gemaakt in de stad zodat je weet hoe openbaar vervoer werkt en waar je kunt pinnen en boodschappen doen. We namen eerst de fietstaxi, ik had een fiets verwacht met een soort karretje erachter, maar dat was het niet! Ik moest gewoon bij iemand achterop de fiets gaan zitten. Hij bracht ons naar de plek waar de minibusjes langsrijden. Omdat alle minibusjes vol zaten, liepen we naar een andere plek. Na een tijdje pasten we ergens bij in. Dat was een hele beleving, mijn eerste keer in zo’n minibusje! Ze proppen de busjes propvol en scheuren door de stad. Uiteindelijk kwamen we in town uit, hier kreeg ik een rondleiding langs alle belangrijke punten. Je krijgt wel aandacht als blanke, iedereen wil een praatje met je maken en dat je naar hun spullen kijkt die ze verkopen. Uiteindelijk gingen we met onze vaste tuk tuk chauffeur William terug naar huis.

Dinsdag ging ik met een andere vrijwilliger, Mandy, mee naar haar project en daarna gingen we een sportdag organiseren op een school in de buurt. Het project van Mandy is een dagopvang voor weeskinderen die bij pleegouders wonen. De kinderen waren eerst een beetje afwachtend, maar daarna stormden ze op me af. Voor ik het wist had ik er 5 op schoot haha! Ze waren echt heel schattig.

De sportdag was, zoals het hier wel vaker is, chaos. We wouden als warming-up handbal doen. Nadat we dat aan de leraar verteld hadden, inclusief wat regels, legde hij aan de kinderen in het chichewa’s (de lokale taal) ineens trefbal uit.. Naja ook goed! Verder was het ook een beetje chaotisch en hebben we vooral gevoetbald, maar dat vinden ze hier ook het allerleukste.

Die dag kwam Asmara, een andere vrijwilligster, ook aan. Zij gaat vrijwilligerswerk doen op hetzelfde project als ik.

Vandaag, woensdag, gingen De coördinator, Asmara en ik dan eindelijk naar het project! We gingen eerst naar het hoofdkantoor, want Chitipi is onderdeel van de stichting Children of the Nations. We hebben daar de directeur ontmoet en een rondleiding gekregen over het terrein. Daarna zijn we naar Chitipi gegaan. Op het project wonen kinderen tot 16 jaar, daarna gaan ze naar een meidenhuis of jongenshuis. Het meidenhuis zit ook op het terrein. We kregen een hartelijk welkom, de kinderen gingen eerst 2 liedjes voor ons zingen en daarna stelden ze zichzelf allemaal voor. Vervolgens stelden wij ons voor en werden we geïntroduceerd als auntie Asmara en auntie Noah. Het huis ziet elkaar allemaal als familie, dus daarom zijn wij aunties.

Vervolgens was het tijd voor ontspanning, een potje voetbal! Dat was erg leuk, je kon merken dat de kinderen dit vaker doen haha! Uiteindelijk heeft mijn team met 6-5 gewonnen en heb ik een penalty gescoord :D. Het was een leuke kennismaking en ik heb zin om op het project aan de slag te gaan!

Malawi, here I come!

Gister was het dan eindelijk zo ver, met het vliegtuig naar Malawi! Woensdagavond had ik afscheid genomen van vrienden en familie en gisteren brachten mijn ouders en Geert mij naar Schiphol. Nadat we samen nog even patat met 2 krokketen hadden gegeten was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Gelukkig valt 5 weken mee dus het afscheid was niet zo zwaar. Langzaam verdween ik op de roltrap naar boven. Omdat het mijn eerste keer vliegen was, was alles wel erg spannend en nieuw. Gelukkig beviel het vliegen goed en was er lekker eten aan boord.

Ik had een overstap in Kenia, hier moest ik uiteindelijk 6 uur wachten. Dit duurde allemaal wel erg lang, maar ik kwam 2 meisjes uit Nederland tegen die ook naar Malawi gingen. Dit was erg fijn, konden we samen wachten. Hier werd de Afrikaanse mentaliteit wel duidelijk, er was iets aan de hand (geen idee wat??!) waardoor we 1,5 uur vertraging hadden. En in plaats van dat iemand ons even vertelde wat er aan de hand was bleven we maar op z’n Afrikaans rustig wachten. Daarna gingen we met een kleiner vliegtuigje naar Lilongwe. Daar aangekomen werd ik opgehaald door de favoriete taxichauffeur van de medevrijwilligers, Rashid. Ik wou rechts in de auto gaan zitten, maar toen vertelde Rashid dat ik zelf niet hoefde te rijden. Dat snapte ik niet helemaal, maar blijkbaar zit het stuur in Malawi aan de rechterkant! :P

In deze rit naar mijn huis voor de komende vijf weken, werd ik geconfronteerd met het leven hier. Kinderen met grote manden op hun hoofd, een man met kilo’s bagage op een fiets en leven op straat. Alle plaatjes die je van televisie en tijdschriften kent, zie je ineens in het echt. Dat was wel even een confrontatie.

In het huis werd ik erg leuk opgevangen door de medevrijwilligers. We wonen er nu met z’n vieren en ik slaap bij een meisje uit Noorwegen op de kamer. De koffers zijn inmiddels uitgepakt en we gaan zo lekker eten, dan kan ik ze beter leren kennen. Morgen om 6 uur vertrekken we voor een weekendtrip naar Zomba, een natuurgebied in de buurt. En volgende week voor het eerst naar het project! Spannend!!

Als laatste wil ik iedereen die mij heeft gesteund heel erg bedanken, dankzij jullie is mijn vrijwilligerswerk mogelijk en kan ik het project een mooie donatie geven. Wat er met de donatie gebeurt, wordt nog in een latere blog bekend. Maar nu eerst, slapen!!

Voorbereidingen in volle gang

Hallo allemaal!

Over precies een maand is het zover, dan stap ik het vliegtuig in om vrijwilligerswerk te doen in Malawi! Ik zal jullie in deze blog vertellen wat ik daar ga doen en met welke voorbereidingen ik bezig ben.

Ten eerste: Wat ga ik doen? Ik ga vrijwilligerswerk doen bij het project Chitipi Children of the Nations. In dit project vinden ongeveer 32 kinderen hun thuis. Daarnaast is er op het project ook een kleuterschool, waar ongeveer 20 kinderen uit de buurt naar toe komen. Het project is bijna geheel zelfvoorzienend, er is een groot stuk landbouw waar maïs, groenten en fruit verbouwd worden en er worden dieren gehouden (o.a. varkens en kippen). Als vrijwilliger heb ik verschillende werkzaamheden, waaronder meehelpen met de algemene verzorging van de kinderen, kinderen helpen met hun huiswerk, ondersteunen bij de bijbehorende kleuterschool en activiteiten organiseren en begeleiden.

Ten tweede: de voorbereidingen. Ik ben de afgelopen weken al druk bezig geweest met dingen regelen. Visum aanvragen bij de ambassade van Malawi in Brussel, vaccinaties halen (morgen ronde 2 brr) en fondsenwerven. Het project waar ik vrijwilligerswerk ga doen is volledig afhankelijk is van donaties en giften. Dus zijn alle kosten voor de reis en het verblijf voor mijn eigen rekening. Daarom ben ik druk bezig met geld verzamelen voor de reis.

Iedereen die tot nu toe een bijdrage heeft geleverd wil ik heel erg bedanken! Ik zal jullie via deze blog op de hoogte houden van mijn avonturen!

Liefs Noah